O reintegracionismo ou lusismo[1] é unha postura lingüística que defende que o galego, xunto co resto de variedades da lingua portuguesa, son unha única lingua.[2] Xa que logo, as diferentes falas galegas serían, como as portuguesas, parte da mesma lingua, e non dúas linguas do mesmo diasistema lingüístico como defende a RAG. Como consecuencia da procura da converxencia entre o galego e o portugués, este movemento propón a adopción da normativa reintegracionista do galego, se ben hoxe en día asociacións como a AGAL promoven a convivencia desa norma xunto coa normativa oficial do galego nun chamado binormativismo.
A normativa reintegracionista do galego ten a súa orixe no Estudo crítico das normas ortográficas e morfolóxicas do idioma galego de 1983. Estas normas, completadas e actualizadas, poden ser encontradas no Compêndio Atualizado das Normas Ortográficas e Morfológicas do Galego-Português da Galiza [3] da Associaçom de Estudos Galegos. Pola súa parte, a AGAL deu un paso alén e encadrou esas normas xunto coas usadas pola xente partidaria de introducir o padrón portugués, nun proceso coñecido como confluência normativa.[4] Desta confluencia saíu en 2017 a Ortografia galega moderna: confluente com o português no mundo, obra sen carácter prescritivo[5] que estabelece a día de hoxe a norma escrita.